|
Post by Jules on Oct 6, 2013 20:46:28 GMT 1
“Hmmm, zo had ik het nog niet bekeken…” Mompelde Floor op het mogelijke gevaarlijke potentieel van Annabel haar krachten. Per ongeluk iemand vermoorden kon toch niet de bedoeling zijn? Waarom manifesteerden er zich dan zo’n vreemde, uitzonderlijke krachten?
Floor haar gedachten zonken dieper weg toen ze werden verstoord door Jurgen. “Sure….” Mompelde Floor, misschien iets minder vriendelijk dan ze had bedoeld, en schoof wat opzij van de bank. Zo kon Jurgen bepalen of hij naast haar of Annabel wilde zitten. Ze wilde de jongen niet nog meer het gevoel geven dat hij niet welkom zou zijn.
Stomme vreemde informatie, het bracht haar volledig van de kaart. Floor zat inwendig tegen zichzelf te vloeken. Waar was de vrolijke, open persoonlijkheid gebleven? “Waarschijnlijk gisteren verdwenen, omdat het plaats moest maken voor andere “gaven”.” Dacht Floor sarcastisch en nipte nog eens van haar thee. Ze zou straks nog eens moeten bijbestellen. Haar drankje was bijna op en ze had het gevoel dat ze hier nog dagen kon zitten, “heks-dingen” bespreken.
“Ow, by the way,…” Zei Floor, omdat ze niet goed wist hoe ze het gesprek met Jurgen kon verderzetten, “…Ik ben daarnet langs de verfwinkel geweest. Je oom zijn kat heeft een rommel van mijn kamer gemaakt. Ik moest via jou een afspraak maken met Romeo om de puinhoop op te ruimen.” Plotseling begon er een belletje bij Floor te rinkelen. Hij zou het waarschijnlijk niet op de traditionele manier doen, nu dat Floor wist wat zijn krachten waren. Ze zuchtte nog eens diep. Kon er dan niets meer normaal in haar leven gaan? Straks was de thee nog behekst.
|
|
|
Post by Migean on Oct 7, 2013 22:33:51 GMT 1
"Ah, ehm, okay." zei Annabel terwijl Jurgen naast Floor ging zitten. "Wanneer zou het best passen voor je? Ik denk dat mijn oom me mee wilt sturen voor je bezig te houden terwijl Romeo shift, hij veronderstelt dat je nog van niks weet." "Ah, je weet dus al van onze gaven." zei Jurgen. "Eén van mijn zintuigen is overgevoelig, iets dat nog vaak voorkomt eigenlijk, maar normaal niet zo sterk. Maar dat kan eraan liggen dat ik hier opgegroeid ben." Hij hield de serveerster tegen die langskwam en bestelde een deca. De rest bestelde ook nog iets. "Ehm, Florence," zei Jurgen, "het mag misschien raar zijn, maar ehm, ik detecteer een geur bij je die niet klopt, tenzij, je, ehm, een baby hebt."
|
|
|
Post by Jules on Oct 8, 2013 10:54:48 GMT 1
“Dit weekend komt het beste uit.” Zei Floor en nam de laatste slok van haar thee. Misschien was het nog niet zo’n slecht idee dat Annabel mee ging om een zaakje in het oog te houden. Wie weet freakte Floor volledig als ze de magie letterlijk in zijn werk zag. Ze moest spontaan denken aan de scene uit “The Sorcerer’s Apprentice” waar bezems tot leven kwamen en spontaan begonnen te poetsen.
Floor was, opnieuw, blij dat haar gestoorde gedachtegang werd onderbroken door afleiding. Ze bestelde nog een thee en was blij dat haar vorige kop leeg was. Want hetgene dat Jurgen zei zou ervoor gezorgd hebben dat ze haar slok in zijn gezicht had uitgespuwd.
“E-excuseer?” Vroeg Floor stamelend en draaide zich verbaasd om naar Jurgen. Ze had willen grappen: “niet dat ik weet”, maar haar verbazing was groter dan haar humor. “Euh…nee, dat lijkt me vrij onmogelijk dat ik zwanger ben.” Antwoordde ze en probeerde haar verrassing wat in te tomen. “Waarom vraag je dat?” En keek Jurgen fronsend aan. Floor begon zich zorgen te maken over de gaven van Jurgen. Hoeveel kon hij ruiken? Plotseling was ze blij dat ze deze ochtend nog een douche had genomen.
|
|
|
Post by Migean on Oct 9, 2013 0:04:09 GMT 1
"Ehm, ik heb het niet over zwanger zijn ... maar je hebt ook geen baby thuis, broertje of zusje? ... baby's geven een meer hangende geur en deze is, ehm, met je meegekomen ... ehm," zei Jurgen "Laat maar." zei Annabel. "Is er iemand met een baby bij jullie binnen geweest?" vroeg ze aan Florence, "Baby's geven nu eenmaal een sterkere geur af, en als er een baby bij jullie is geweest kan de geur met je mee gereisd zijn." "Het rare is, dat het wel ruikt als iemand die ver aan jouw verwant is." Hierbij keken ze hem even aan, en toen viel Annabel haar frank. "Ik denk," stamelde ze, "dat wij wel weten wie dat was, niemand voor bang voor te zijn, maar Nalia, een vriendin van ons, probeert van haar vader te vluchten, en we denken dat ze op het meer zit. En af en toe eens overkomt voor voedsel, wat heel moedig is aangezien de geschiedenis van het meer."
Els lag met haar hoofdje in de schoot van de uit de toekomst gekomen Nellie. Ze was lichamelijk wat ouder geworden, niet veel, maar een moeder merkte zoiets wel. Ze zei er niks van, wat kon Mira zeggen of doen, ze moest eerst wat meer uitzoeken, het enige wat ze kon denken is dat de copycat haar krachten niet kon beheersen, en zichzelf lichamelijk ouder heeft gemaakt om sterker met haar krachten op te kunnen gaan .... . Jean kon er niet veel over zeggen, noch de andere heksen die ze contacteerde, tijdreizigers, copycats .... zijn normaal gedoemd vlug weer te verdwijnen.
|
|
|
Post by Jules on Oct 9, 2013 9:08:30 GMT 1
Floor schudde het hoofd heftig toen Jurgen over een mogelijk broertje of zusje begon te praten. Ze had spontaan haar tong verloren. Dit was misschien zo’n moment waar je over vijf jaar eens goed mee lachte op een Kerstfeestje, maar momenteel zag Florence er de humor niet echt van in. Ze was blij dat Annabel zich in het gesprek moeide, dat gaf Floor wat meer tijd om haar gedachten te ordenen en proberen te volgen wat er juist aan de hand was.
“Dat zou de lege melkfles verklaren…” Mompelde Floor, meer tegen zichzelf dan tegen haar tafelgenoten. En de radertjes begonnen weer te werken. Ze was gisteren zo geconcentreerd geweest op Eva, dat ze, ondanks haar zogezegde “verhoogde waarnemingen” niets had gemerkt van mogelijk andere indringers. Pas de dag erna, na een nacht goed slapen, had ze het vreemd gevonden. En dan nog had ze niet geweten dat er, alweer, iemand had binnengebroken. Floor rilde als ze erover dacht hoe gemakkelijk vreemden haar huis binnen konden dringen. Ze zou eens moeten bellen met een bewakingsfirma.
“Wow, wacht…” Zei Floor, nu plots krachtig. “…welke geschiedenis van het meer?” Daar kwamen de vragen weer. “Jeuj, nog meer mysterie!” Dacht Floor sarcastisch. Ze leek wel in een aflevering van Scooby Doo beland te zijn. “En jullie haar kennen, waarom helpen jullie haar dan niet aan eten in plaats dat ze moet inbreken en de wet overtreden.” Dan draaide Floor zich om naar Jurgen. “En wat is dat ruiken alsof ze verwant aan me is?” Te veel vragen in één keer, misschien, maar het was nodig dat Floor antwoorden kreeg.
|
|
|
Post by Migean on Oct 9, 2013 22:38:47 GMT 1
Annabel en Jurgen keken elkaar even aan. "Wat weet je over je afstamming?" vroeg Jurgen Maar Annabel was Floor al voor, "Curran Wald." "Okay," zei Jurgen, "Je weet dat mensen die familie van elkaar zijn een deel van het DNA delen, met wat ik ruik is het ook zo, de geuren lijken op elkaar maar der is een, twist, kleine verandering. En soms gebeurd het dat ik bij twee verschillende mensen een, ehm, deel van een geur vind, die overeenkomt, en soms gaat dit generaties ver, maar normaal zijn die niet zo sterk, maar wie afstamt van Wald kan ik gemakkelijk herkennen, voor mij ruik je als Gilraen na een regenbui, Rob ruikt als Gilraen na een onweersbui. De geur die je per ongeluk meebrengt ruikt voor mij als Gilraen na een olie-explosie, het is moeilijk te verklaren hoe Gilraen ruikt voor anderen, ..." "Het is complex." zei Annabel. "Zie het als mensen hebben allemaal een heel lang nummer en bij jij en Rob, en de baby, verschillen enkel de laatste vijf cijfers ...?" "En over het meer," zei Jurgen, "wel, inquisitie, heksenvervolging dus, wel, één van de manieren om heksen te vinden was hen in het water gooien, en niet iedereen kon zwemmen, en, tja, als je eruit klauterde werd je op de brandstapel gezet ... veel stierven er in het water, schuldig en onschuldig, mens en, heks .... van sommigen bleven de krachten in het water hangen ... het meer was stukken kleiner toen, maar daar waar de meeste gestorven zijn, zouden hun geesten ronddwalen .... eh, tja." "En over Nalia" vervolgde Annabel. "We kunnen haar niet, bereiken, ze is hier weggevlucht, één omdat ze verliefd werd op een jongen die nooit aanvaard zou worden in haar familie, twee, omdat we hadden ontdekt dat haar moeder een geheim had voor haar gezin. En haar vader, weet het niet, wel, haar, ehm 'vader' ... en mits we niet echt weten waar ze is en waar ze naartoe gaat kunnen we haar niet helpen, normaal ging Tarjan haar naar mijn groetmoeder brengen omdat haar ouders haar daar niet zouden lastigvallen, iedere heks en niet-heks in Gilraen respecteert mijn oma. Maar, doordat Tarjan dodelijk gewond is geraakt is de boodschap nooit tot haar geraakt. Tarjan, Nalia's vriend, heb je even gezien, op de universiteit. Hij kwam mij het nieuws brengen dat hij een dochter heeft en dat hij ze gisteren naar mijn oma ging brengen ... zie je, Nalia wist, wel, weet, gewoon nog niet dat ze zich bij mijn oma kan verschuilen, en omdat Tarjan niet terugkwam met eten, is ze zelf op zoek gegaan."
|
|
|
Post by Jules on Oct 10, 2013 12:03:19 GMT 1
Floor probeerde zo goed mogelijk alle informatie te verwerken. Ze had het gevoel dat één: haar hoofd op ontploffen stond en twee: ze de helft zou vergeten. “Ik had beter een bandopnemertje meegenomen.” Dacht Floor en nam nog een slok van haar thee.
Ze knikte toen Jurgen en Annabel het concept van de geur probeerden uit te leggen. Ze kreeg een spontane flashback naar lessen biologie die ze in het middelbaar had gehad over DNA, dus daar kon ze zich nog iets bij voorstellen. Hoewel ze niet kon inbeelden hoe “Gilraen na een regenbui” zou ruiken.
“Geesten dwalen rond in het meer?” Dacht Floor en ze verstijfde even toen Jurgen de duistere geschiedenis van Gilraen uit de doeken deed. Floor pakte haar kop steviger vast, in de hoop dat de warmte van de thee in haar zou overstromen. Ze kreeg de rillingen bij het idee aan geesten. Waarom had ze toen ze was gaan zwemmen er dan niets van gemerkt? “Misschien omdat mijn krachten toen nog niet waren gemanifesteerd…” Maakte Floor haar eigen vraag af. Great, ze woonde recht tegenover het meer. Zou ze dan die verloren zielen ’s nachts zien ronddwalen.
Ze kon er niet lang over nadenken, want Annabel legde de situatie van Nalia uit. “Dus je kan haar niet bereiken, omdat je niet waar ze uithangt?” Vroeg Floor op het einde. Ze moest terugdenken aan het “boek der schaduwen” dat haar vader haar had gegeven. Hij had gezegd dat er iets instond waarmee zij contact met hem kon opnemen, zonder te hoeven bellen. Zou dat niet een oplossing kunnen zijn? Floor kon het voorstellen, maar ze voelde zich dom tegenover de ervaren heksen die voor haar zaten. Zouden ze zoiets niet al lang geprobeerd hebben?
Floor haar gedachten namen even afstand van het bereik-probleem en kwamen terug op Tarjan die dodelijk gewond was geraakt. “Hoe was dat gebeurd?” Vroeg Floor zich af en een akelig gevoel bekroop haar. “Zou het…nee, dat kan niet…” Dacht ze en ze voelde zich lijkbleek worden. Ze durfde de gedachte bijna niet af te maken. Zou haar vader hier verantwoordelijk voor kunnen zijn? Maar hij had gezegd dat het uit verdediging was. “Mensen liegen wel eens…” Zei een stemmetje diep vanbinnen Floor en ze nam uit stress nog een slok thee. Als ze zo doorging zou ze een lange toiletpauze moeten houden.
|
|
|
Post by Migean on Oct 10, 2013 18:50:27 GMT 1
"Wel, wij waren er niet bij, maar, volgens mijn vader en iemand anders die in het ziekenhuis werkt, was hij bezig met een soort bezwering, om te zien, zien in het verleden en het heden. Maar het fijne weten maar een paar mensen, wel heksen. En wij zijn het dus niet, maar als Jurgens vader wat later was geweest, dan kon hij dood zijn geweest." zei Annabel. "En euh, door mijn krachten voel ik ook wanneer iemand, hoe moet ik het zeggen, energie opbouw, dus als je even wilt relaxen, dan kan ik ook wat gerust zijn want ik hou je nu tegen." ze wees op de mok die Florence vast had, "het probleem ging zich daar ook situeren, je ging waarschijnlijk onbewust thee bijmaken, waarschijnlijk, we moeten maar gokken."
"Over het meer moet je geen zorgen maken," zei Jurgen, "het meer is nu meer dan vijf maal zo groot als toen, en ze zitten allemaal rond het midden, bij de eilandjes. Zelfs mensen zijn er bang bij die eilandjes te komen."
|
|
|
Post by Jules on Oct 10, 2013 19:37:37 GMT 1
“…kon hij dood zijn geweest…dood.” De woorden van Annabel leken zich als een spiraal te herhalen in Florence haar hoofd. Ze greep haar kop thee nog steviger vast. Als dat waar was, zou haar vader zijn daad wel even mogen toelichten. Het maakte niet uit dat Tarjan in zijn ogen “slecht” was. Als een onderdeel van het heks-zijn “goed” doen was, dan vermoordde je mensen niet “bijna”, punt uit.
Floor liet de greep op haar kop iethingy los, maar blijkbaar had Annabel haar gemoedstoestand opgepikt. Ze legde de magie uit die Floor bijna onbewust had gebruikt. “K-kan je dat dan doen?” Fluisterde ze verbaasd en staarde naar haar kop thee. Ze zette die spontaan neer en met een duwtje zette ze de tas iets verder uit haar buurt. “Hoe kan dat nou overnacht gebeuren?” Dacht Floor. Er kwam dus duidelijk meer bij te pas dan een “affiniteit voor water”. Ze zou in de buurt van Annabel moeten blijven. Ze zou nog van pas komen als ze Floor haar krachten kon intomen.
Jurgen kon Floor in ieder geval iets gerust stellen. Geen spoken die haar een nachtelijk bezoekje zouden brengen. Dat was toch iets. Ze zuchtte opgelucht en stond op. “Als jullie me even wil excuseren, ik ga na naar het toilet. Zo blijf ik uit de buurt van dat.” En ze wees naar de kop thee alsof die spontaan tot leven zou komen. “In de hoop dat ik niet per ongeluk een overstroming in de badkamer veroorzaak.” Mompelde Floor er nog achter en baande zich een weg over Jurgen, zodat ze zo snel mogelijk even adem kon halen op het toilet.
|
|
|
Post by Migean on Oct 13, 2013 13:48:38 GMT 1
"Wat zit je te denken Jurgen?" "Iemand moet de coven opnemen, als Rob leider blijft loopt het slecht af, dat is toch wat je grootmoeder zag." "En jij zou Floor naar voor schuiven?" "Dat zal Rob niet zien zitten, en mij zal hij ook niet zien zitten. Nochtans, Floor stemt af van Curran Wald, iets minder ver dan Rob, ik denk dat hij haar als een bedreiging ziet." "Je weet nooit ..." "Je kent hem beter dan ik hem ken Annabel."
"En wat met Nalia?" "Hoe?" "Hoe kunnen we haar terug bij ons krijgen, ze zit daar, op een gevaarlijke plek, met een baby. Ben jij niet benieuwd naar haar dochter?" "Goh, zijn ze niet allemaal hetzelfde?" "Wel, het schijnt dat ze al over gaven bezit." Hierbij keek Jurgen bedenkelijk, "Dat kan toch niet?" "Wel, laten we zeggen dat er in Gilraen vreemde dingen gebeuren."
|
|
|
Post by Jules on Oct 13, 2013 14:20:10 GMT 1
Floor was opgelucht dat ze haar blaas had kunnen legen. Het was een vicieuze cirkel: je dronk thee uit stress en van die stress moest je naar het toilet, en dan drink je nog meer thee, waardoor je naar het toilet bleef gaan. Floor waste haar handen en plensde wat water in haar gezicht. In de hoop zo wat te kunnen afkoelen en haar brein wat meer ademruimte te geven.
“Goed dan. Spoken, krachten, mensen die elkaar uit de weg willenruimen. Usual teenage stuff.” Mompelde Floor zacht en hoopte dat er niemand anders op het toilet zat die haar zou kunnen horen. Floor masseerde haar voorhoofd en staarde dan zichzelf in de spiegel aan. “You better get used to it.” Zei ze tegen zichzelf en zag haar spiegelbeeld verdrietig terugkijken. “Er is geen weg terug…” Dacht ze en verliet het toilet.
Wanneer Floor terug aan het tafeltje kwam, hoorde ze nog net de laatste zin van Annabel en Jurgen hun gesprek. Ze lachte sarcastisch en zei: “dat kun je wel zeggen.” Daarna schoof ze weer bij aan tafel. “Laten we de problemen één voor één aanpakken.” Verkondigde Floor het tweetal met vernieuwde kracht. Ze besloot dat het aangenamer voor haar zou zijn om zich bezig te houden met anderen hun problemen, zodat ze minder op haar problemen kon focussen.
“Misschien heb ik een oplossing voor Nalia. Je moet tegenwoordig geen GSM’s hebben of face-to-face met elkaar spreken om boodschappen door te geven….of toch niet voor heksen.” Mompelde Floor er nog achter. “Ooit geprobeerd om een soort van cirkel te werpen en haar dan via de geest te proberen te contacteren?” Floor wachtte het antwoord van Annabel en Jurgen af. Misschien hadden ze het al geprobeerd, misschien hadden ze geen idee over wat ze het had. Hell, Floor had zelf geen idee waarover ze het had! Ze zou dat boek van har vader maar beter eens duidelijk bestuderen vooraleer ze valse beloftes uitkraamde.
Floor haar gedachten dwaalden even af naar haar vader. Ze zou weer moeten liegen. Ze kon de twee niet vertellen dat haar vader terug in haar leven was. En ze zou haar vader op het matje moeten roepen over Tarjan. Floor zuchtte, maar probeerde weer aan Nalia te denken en hoe ze haar konden bereiken.
|
|
|
Post by Migean on Oct 14, 2013 14:26:33 GMT 1
"Ehm, in heel Gilraen zijn er maar een paar die hun geest kunnen verplaatsen." zei Annabel, "Eén ervan ligt in het ziekenhuis en Romeo is het beperkt omdat hij eigenlijk zijn geest shift ... en dat vergt veel kracht en concentratie. Iedereen hier heeft het nooit geleerd, enkel zij omdat ze niet van Gilraen zelf zijn. En Johny wist het misschien ook, Rob heeft het ons niet meegedeeld dat hij het weet, dus we vermoeden dat hij het nog niet heeft ontdekt.... met andere woorden, en voor zover we weten, kan niemand dat van ons." "We hebben erover gelezen." zei Jurgen. "Je hebt zelfs geen cirkel nodig voor korte afstanden, wat men rekende als een dag stappen toen, maar instructies hebben we niet." "Inderdaad." zei Annabel, "We hebben een paar beschrijvingen gevonden, maar geen instructies, men heeft al een paar keer lagere demonen op ons afgestuurd, en zelfs dat kunnen we niet verhinderen of zelf doen. Niet dat we ze willen oproepen, maar als we dat niet kennen kunnen we ze ook niet verbannen."
|
|
|
Post by Jules on Oct 14, 2013 18:14:33 GMT 1
Jep, Floor had beter eerst het “Boek der Schaduwen” dat ze van haar vader had gekregen, moeten lezen. De informatie waarmee Jurgen en Annabal afkwamen, was, zoals alles, nieuw voor haar. Daar ging haar plan. De “gemakkelijke” oplossing bleek onmogelijk te zijn. “Maar waarom zou mijn vader het dan hebben gegeven? Hij heeft letterlijk gezegd dat er enkel basisspreuken in het boek stonden.” Floor zat haar hoofd erover te breken. Waarom wisten ervaren heksen zoals Annabel of Jurgen er dan niets van? Waarom geloofde haar vader dat zij het dan wel zou kunnen?
Floor fronste weer, en om te verbergen dat ze met haar gedachten ergens anders zat, nam ze nog een slok van haar thee. Haar vader had gezegd dat ze enkel kaarsen zou nodig hebben, om hem en Nicolas te kunnen bereiken. Was het dan echt een “handleiding voor dummies” waarbij alles simpel stond uitgelegd zodat ze het zonder problemen kon doen? Maar dan nog, uit de uitleg van Jurgen en Annabel, kreeg Floor het gevoel dat zelfs voor ervaren heksen, met de juiste uitleg, iemand contacteren niet zo vanzelfsprekend was.
Floor besloot om het gewoon uit te proberen. Niet meteen met Nalia, maar eerst met haar familie. Misschien ging dat door de band gemakkelijker ofso. Ze zou het vanavond proberen, in alle rust. Floor had toch genoeg vragen voor haar vader, dus ze zou hem niet voor niets storen. Nadat Floor haar besluit had genomen , concentreerde ze zich weer op Jurgen en Annabel. In de hoop dat die niet hadden gemerkt dat Floor iets te hard was afgedwaald met haar gedachten. “Wow, wacht. Lagere demonen?” Piepte ze en greep haar kop weer steviger vast. Haar knokels werden wit en plots zette ze de tas haastig neer, de woorden van Annabel herinnerend. “Eerst spoken, nu demonen?” Dacht Floor panisch. Wel, ergens had ze het kunnen verwachten, maar dan nog. Het is en blijft een schok.
|
|
|
Post by Migean on Oct 14, 2013 20:04:45 GMT 1
"Yep, demonen." zei Annabel, "De laatste werden door Romeo en Tarjan tegengehouden. Een soort reuzehonden. Romeo heeft zich er nooit mee ingelaten en Tarjan heeft het nooit willen leren omdat hij, wel, het niet nodig had." "Maar zoals we zeiden, wij weten niet hoe zoiets te werk gaat, we hebben dagboeken gelezen," zei Jurgen, "maar instructieboeken ofzo, we lezen erover maar nooit een gevonden, onze ouders hebben het nooit nodig geacht om bezweringen te leren, en hun ouders ook niet, ze dachten dat Gilraen rustig ging blijven, waardoor onze generatie eigenlijk wat informatie ontbreekt." "De moeder van Sita heeft wel een spreukenboek, of hoe we het moeten noemen, ze gaf het zo'n moeilijke naam, maar het zou iets van schaduwenboek zijn, maar Sita zal het pas krijgen op haar 18de verjaardag, en dan zal zij nog alles moeten vertalen voor ons." wist Annabel te zeggen. "Johny had een boek, maar volgens ons heeft zijn vriendin het, en Tarjan, wel, hij heeft nooit de kans gekregen om ons iets te leren want Rob wou hem weg."
|
|
|
Post by Jules on Oct 14, 2013 20:40:45 GMT 1
Floor volgde de uitleg van Annabel en Jurgen. Dus ze was niet de enige die in het duister werd gelaten over haar krachten, of toch voor een deel. Blijkbaar was het niet nodig om je kinderen alles te leren als het vredestijd is. “Tot er een oorlog uitbreekt…” Dacht Floor en kwam tot het besef dat er meer aan de hand was dat ze misschien zichzelf wilde toegeven. Hoe je het ook draaide of keerde, er was iets aan de hand. Iets stond er op tilt. Floor wilde er niet aan denken dat het tot een oorlog zou uitdraaien, maar heksen die werden aangevallen, demonen die werden opgeroepen…hoe moet je het anders noemen?
“Boek der schaduwen…” Verbeterde Floor Annabel toen die over Sita begon. “Zo’n spreukenboek noemt een boek der schaduwen.” Sprak ze nu wat luider. Floor hoopte dat ze zich er niet met de zoveelste leugen zou moeten uitlullen, want de onwaarheden begonnen zich stilletjes aan aardig op te stapelen. Maar ja, hoe verwacht je dat een newbie de juiste benaming wel weet? Floor zuchtte en nam nog een slok van haar thee. Het kwam erop neer dat niemand genoeg informatie had, of de juiste. Zelfs als ze hulp zouden inroepen van meer ervaren heksen zoals Romeo, zouden ze nog niet alles kunnen redden. Floor wreef over haar hoofd. Zoveel problemen, waar te beginnen?
“En Rob weet er ook niets meer van? Kan hij ons niet gewoon helpen, en er voor de rest niets mee te maken hebben?” Floor kende Rob niet. Konden jongens hun trots niet gewoon even opzij zetten of de wereld te redden? Of als ze problemen met iemand hadden, die eens een goede klap verkopen en dan het erbij laten? Floor had altijd gedacht dat het zo werkte. Meisjes waren daarin veel erger. Die begonnen te liegen en elkaar met woorden, achter de rug te kwetsen. “Dan toch liever de mannelijke oplossing…” Dacht Floor.
|
|
|
Post by Migean on Oct 16, 2013 22:01:20 GMT 1
"Kijk, met Rob," zei Annabel, "hij is wat veranderd, en nu met Tarjan in het ziekenhuis, hij weet dat hij Tarjan nodig heeft nu, en hij wil ook wel zijn zus terug, dus als hij iets kon doen zou hij het wel doen." "We weten ook dat hij een aantal boeken heeft," viel Jurgen in, "maar deze zijn in slechte staat, het zijn oude boeken, en volgens ons," hij keek even Annabel aan, "heeft hij nog niks gevonden dat voor iemand van ons handig kan zijn."
Rob daalde de trappen af, een lichtje zweefde voor hem, hij had het al zoveel gedaan dat het hem geen moeite kost voor het te laten branden. Deze trap zat verborgen achter een valse muur, achter de valse muur in zijn kamer. Hij had maar een paar boeken naar boven gebracht en achter de eerste muur gelegd. Hij ging een kleine ruimte in. Er stonden vijf oude zetels met een tafeltje in het midden, vijfhoekig. De grootste zetel stond keek uit op het deurgat waar hij juist door was gegaan. Hij liet het lichtje op de kaars vallen die in het midden van de tafel stond, deze begon te branden. Daarna stak hij twee fakkels in de ruimte aan. Eén nam hij mee een gang in, daar had hij een boekenrek gezet, en er stonden boeken in, van sommigen was de kaft zwaar beschadigd en onleesbaar, van andere veel het nog mee. Hij nam een boek met hagelwitte lederen omslag eruit, hij wist wel dat het zo wit was gebleven vanwege de bezweringen die erin en erop waren. Hij stak het weg in zijn rugzak. Hij kon het niet opendoen, Johny ook niet. Nalia kon enkel maar een paar bladzijden ver bladeren voor het uit zichzelf weer sloot. Aan Annabel had hij het getoond noch gevraagd. Hij wou maar één iets weten, als Floor dit boek zou kunnen opendoen, dan was dit Kendra's boek.
|
|
|
Post by Jules on Oct 17, 2013 8:57:54 GMT 1
Floor zakte zuchtend terug in haar stoel. “Another dead end…” Dacht Floor gefrustreerd. Maar ze hadden tenminste een aanknopingspunt. Floor zou vanavond wat vragen stellen aan haar vader. Misschien moest ze hem anders aanpakken. In plaats van meteen de man te beschuldigen, kon ze zich van de domme houden en het spel meespelen. Floor kon haar vader altijd om extra boeken vragen. Hetgene dat niet pluis zat, en dat zat ergens, langs de kant van Tarjan of de kant van haar vader, daar zou ze dan wel snel genoeg achter komen. “Het kan nooit kwaad om je extra te informeren…” Dacht Floor en nam nog een slok thee.
“Misschien zoekt Rob gewoon op de verkeerde plekken.” Zei Floor tegen Annabel en Jurgen. “Het is duidelijk van jullie uitleg dat hij wil helpen. Nu de motivatie er is, wil hij jullie misschien toelaten om te helpen.” Als Floor het goed had afgeleid van de uitleg van het tweetal, was Rob vrij bezitterig als het om de boeken ging. Het leek niet dat Annabel of Jurgen er ooit één hadden gezien. Als ze Rob konden overtuigen, konden Jurgen en Annabel helpen meezoeken in de boeken. En als hij wilde, zou Floor ook helpen. Vier paar ogen zagen meer dan één. Floor was zelf geen echte Sherlock Holmes, maar misschien lag het antwoord zo voor de hand dat je erover keek. Dat gebeurde wel vaker.
“Misschien moet je hem eens opbellen en voorzichtig polsen?” Stelde Floor voor aan Annabel. Zij was het vriendinnetje van Rob. Had Annabel dan niet het extra voordeel van vrouwelijke overtuigingskracht?
|
|
|
Post by Migean on Oct 17, 2013 19:23:16 GMT 1
"Wel," zei Jurgen, "hij heeft ons al enkele boeken getoond, alleen verstaan wij niet wat erin staat, het is cryptisch geschreven, of een andere taal, of een oude taal." "Of ze gaan enkel open door de juiste handeling of het juiste woord." Annabels gsm begon te gaan. "'t Is Rob." Ze verliet de tafel en nam op.
"Zo, eh," zei Jurgen. "Water he, is best nog veilig, Romeo vertelde over een neef van hem die pas ontdekte dat hij kon shiften, hij raakte verkouden en werd, als ik me goed herinner, een kat, een vis, een vlo, terug zichzelf en dan terug een kat, dan was het de beurt aan de hond en daarna een boom. Wel, werden, hij verplaatste zijn geest onbewust. ... zijn familie heeft tamelijk wat shifters, dus die konden zijn geest uit die boom halen en in het lichaam terugsteken."
Annabel kwam terug aan de tafel. Ze bleef rechtstaan. "Rob heeft een boek waarvan hij denkt dat jij alleen het kunt open doen, hij kent de inhoud niet, hij vermoed dat er heel wat valse lege bladen erin zullen zitten, maar hij wil eerst zien of jij het kan opendoen, volgens hem was het van een zekere Kendra, een krachtige heks uit Curran Wald zijn tijd. Zijn echtgenote eigenlijk. Rob wilt momenteel alleen weten of je wilt proberen te openen. Zou je willen proberen? Dan moeten we enkel maar naar Rob zelf gaan..."
|
|
|
Post by Jules on Oct 17, 2013 19:47:40 GMT 1
Geweldig, lekkere, oude, stoffige boeken. “Denkt niemand er dan aan om die dingen te vertalen naar meer hedendaagse woorden?” Dacht Floor en herinnerde zich de vroegere taallessen die ze op school had gekregen. Eén onderdeel was oude teksten lezen…hardop in de klas…voor iedereen…Dat was allesbehalve leuk. Niemand begreep het en je leek wel op zo’n “aparteling” die zich bezighield met middeleeuwse verkleedpartijtjes. “Het leven zou zoveel gemakkelijker zijn, als dat uit het lessenpakket werd geschrapt…” Gingen Floor haar herinneringen door en ze moest onwillekeurig rillen.
Haar foute schoolherinneringen werden verdreven door Annabels telefoon en Jurgen die meer over haar krachten wilde weten. “Wow…” Kon Floor alleen maar uitbrengen na de anekdote van Jurgen. Dat wilde ze dus echt niet meemaken. “Geef mij dan maar blazende katten die kwaad op je zijn, omdat je ze per ongeluk nat maakt.” Zei Floor en herinnerde zich Eva die ze vanochtend onbewust een douche had gegeven. Het was een wonder geweest dat Floor de kat nog terug naar haar baasjes had kunnen brengen. Ze had verwacht dat Eva snel de benen zou hebben genomen.
Floor moest niet lang nadenken over het voorstel van Annabel toen die na haar telefoon met Jurgen terug aan de tafel kwam staan. “Let’s go!” Zei Floor opgewekt en stond ook op. “Maar Rob kan zich aan een deal verwachten. Als ik dat boek openkrijg, verwacht ik dat hij alles op alles zet om die boeken te ontcijferen. Met jullie…oude taal of niet.”
|
|
|
Post by Migean on Oct 17, 2013 22:57:05 GMT 1
De auto's reden de helling op richting de villa van Robs ouders, voor de poort van het domein sloegen ze een verhard wegje in en parkeerden aan de kant na een halve kilometer. Jurgen was met Annabel meegereden. In de haag kwam een opening en daar stond Rob, met een lantaarn. Een ouderwetse lantaarn. Met een kaars. "Vlug, hierheen." De haag sloot zichzelf weer na hen, en zo deed de muur toen ze eenmaal binnen waren. Maar daar was vanbinnen de mechaniek duidelijk zichtbaar.
Na een wenteltrap die naar beneden ging leidde hij ze door een aantal gangen. Ze kwamen uit in een vertrek met twee deuren. De ruimte was vijfhoekig, er bevonden zich enkele stoelen en een klein tafeltje. Op het tafeltje stond het boek met hagelwitte kaft. Ernaast lag een soort vergrootglas, maar de lens was melkkleurig. Aan de andere kant stond een potje met vloeistof inclusief een klein kwastje. Hij blies de kaars in de lantaarn uit, spontaan begonnen er vier fakkels aan de muur te branden.
"Dit boek kan de sleutel bevatten om een aantal andere boeken te kunnen vertalen." zei hij, "alleen is het zelf versleuteld, en alleen een vrouwelijke afstammeling van Kendra kan het volgens mij opendoen. Nalia kon tot pagina drie bladeren, daarna sloot het zichzelf weer, ik sla er niet eens in om hem open te krijgen. Ik zie alleen een gouden K verschijnen als ik het aanraak."
|
|