depressie gedichten

[little darling..]

Ik voel me niet als een mens
Ik voel me niet als een engel
Ik voel me niet als iemand die dood wenst te zijn
Ik voel geen pijn, kwetsbaarheid of klein.
Ik weet niet.
Ik doe niet.
Ik denk dat ik alleen maar voel…

Als een persoon zonder doel.

verlies
verlies valt niet te beschrijven
misschien kan ik zeggen
dat de anders altijd zo kleurrijke aarde ineens donker wordt
dat de altijd zo fleurige bloemen grijs blijken te zijn.
de stralend witte wolk duister is
En de zon ijselijk wit.
maar dan lieg ik want dat is het niet.
Misschien kan ik zeggen dat je opgesloten bent in je eigen hoofd dat je praat en eet,
maar er niet echt bent.
Maar dan zeg ik niet wat ik voel.
misschien zou ik kunnen zeggen dat het is dat je het opgeeft geen vechtlust meer hebt.
Maar dat is het ook niet.
Verlies is misschien met één woord te beschrijven met: VERLIES

[Cattus]

Verlies
De wereld gaat gewoon maar door
Terwijl jij iets dierbaars verloor

Terwijl alles om je heen gewoon door gaat
en jou wereld even stil staat

Verlies is niet te beschrijven
Alleen als je het zelf mee maakt
Dan pas weet je hoe diep verlies je raakt

Dan pas weet je wat het is
Maar ik wens niemand dit zelfde gemis

Verlies is een gat met diepe dalen
Waar niemand je ooit meer uit kan halen..

[kurayami]

Dit gedicht is al best oud maar wel van mijn zelf.
ik loop door de straten en zwicht,
ik zie blij mensen, en ik heb geen gezicht,
Ik loop naar me kamer en denk nu na
Lachen ze nog? als ik neit meer besta?
IK hoor ze lachen en wijzen naar mijn.
Ze snappen niet, het doet heel veel pijn
In me kamer denk ik na over wat ik deed,
Ik sloeg me vrienden en bezorg ze veel leed,
Ik doe me deur op slot en ben niet bevreest,
ik pak nu een mes, het is me te veel geweest.
Het lachen en wijzen en het afreageren is te ver gegaan,
Ik maak nu een einde, er is geen stoppen meer aan.
Ik Ga naar me pols en sluit me ogen bevreest.
Ach was ik toch maar een betere vriend geweest.
Ik denk aan me liefde, die ik pijn ga doen.
Het is beter zo, helaas geen laatste zoen...
Ik voel de pijn en knijp mijn ogen dicht.
Ik wissel van hand en ik zwicht,
Ik snij me andere pols ook door
Ik laat een traan vallen, ja ik verloor
verloor in de liefde en in het leven
ik stond altijd maar bang te wezen,
Lach nu maar in me gezicht
Nu ik dood ben en me daden verzwicht

[little darling..]

deze is voor papa..

Welkom thuis papa
En meisje schrok zich dood
Lachu!, was de eerste indruk,
Klein grapje, maar hou nu op, riep ze
O,nee het is nu echt…
Maar gelukkig zei haar moeder: ‘bel snel 112’

Tutatuta, deed de ambulance de schrik zat diep..
Huilen dat deed ze,een vergeten traan in het ooghoekje van haar wang.
Uiteindelijk kwam alles goed..prettig om te weten,maar het meisje zal het nooit vergeten.
Ik zal je nu vertellen wie het waren,het waren jij en ik…
Super, dat alles zo is afgelopen, ik had het mezelf namelijk nooit vergeven..

Papa wist je al?
Anders dan anders..
Pap ik hou van jou..
Anders dan anders..

van boven naar beneden:

welkom thuis papa

[little darling..]

Een stukje van de mensheid
Een plek op deze aarde is enkel wat ik vraag
Maar is er iemand die het begrijpt
Want iedereen vindt mij zo vaag
Aleen de stemmen in mijn hoofd,en de witte schaduwen op hun gezichten
Willen mij begrijpen en hun aandacht op me richten

lichte tranen zullen mij uitleggen en willen er tussen uit knijpen
de tranen stromen nu langs mijn gezicht
maar niet, ik wil niet begrijpen
dit is het einde van dit gedicht

[Feather]

They are not blind
But they don't see
If it was for them
They'd walk right through me
Yes, I remember I wished to dissapear
But I didn't, ' cause I am here
They are not deaf
Yet they don't hear my screams
I am visible, just unseen

There was a time
When I thought
I had something, I was someone
But by now
I finally know
I have nothing, I am no one
I am breathing, standing, bleeding
Still not dead, but living?
No
I'm not alive,
for I'm not feeling
But I'm not dead
'Cause I'm not gone