Post by Cattus on Jan 14, 2007 19:07:48 GMT 1
~ Amor ~
Amor is het kleinste eilandje van Quillyranda. Het behoort tot het meest zuidelijke eiland van Quillyranda, Ele Island. Het ligt afgezonderd van Ele Island en een stuk erboven. Het eilandje is officieel erkent als een onafhankelijk eiland. Het gehele eiland bestaat uit één berg van 1200 m hoog. Ze is begroeit met vlakke weides en hoge bossen. De meest bijzondere planten, bloemen en andere kruidachtigen leven op het eiland.
Amor is een magisch eiland. Het eiland bezit een unieke kracht.
Zelfs in de oude boeken waarin geschreven staat over de vele werelden die onder de naam Fantasy behoren is nooit eerder zo'n uitzonderlijk unieke magie bevonden.
Amor heeft een kracht die alleen door de oorspronkelijke bewoners beheerst kan worden. Zij worden Amorians genoemd.
Eeuwen geleden heeft Koning Elrohir de regering over Ele Island uit handen gegeven en een wijze generaal de macht over Ele Island geschonken waarmee het eiland wel tot Quillyranda bleef behoren.
Amor was toen een onbewoond eiland. Men spreekt over een drenkeling die aangespoeld was bij Amor en deze man was de eerste die een Amorian genoemd werd. Hoe hij zichzelf voortgeplant heeft is niet bekend, maar zijn krachten zijn zelfs na eeuwen nog zuiver en onbeschadigd gebleven. De 1e Generaal liet 'Het eiland zonder naam', zoals Amor in die tijd genoemd werd, met rust. Hij wist van de drenkeling, maar liet hem zijn gang gaan. "Wat kon één man nou ten slotte betekenen?" waren zijn woorden en hij liet de man met rust met de verwachting dat hij snel zou sterven.
De 18e Generaal Galmorv Arkin was de zoveelste nakomeling van deze eerste vriendelijk Generaal en had het eiland geërfd na de dood van zijn voorvaderen.
Het eiland zonder naam was gegroeid in die tijd. Er waren een hele dorpen ontstaan op de berg en er was een bevolking ontwikkeld verwant aan de Mensen, maar ze leefden als Elfen. Het had een eigen haven gekregen zodat ze contact konden maken met Ele Island en hier en daar kwamen er mensen van Ele Island naar het eilandje. Al gauw werd bekend dat het eiland een bijzondere kracht had. De mensen die er woonden waren lief en wantrouwden elkaar nooit. Ze leefden in rust en vrede en uitten hun liefde aan ieder die het nodig had. En daarom werd het eiland tot Amor benoemd door de ‘liefde’ die deze mensen met zich mee droegen.
De 18e Generaal Galmorv Arkin was bezeten met jaloersie. Hij kon het totaal niet hebben dat deze mensen van Amor meer kennis hadden dan hem. Dat ze een magie bezaten die voor ieder ander totaal onbekend was. Dat ze alles konden creëren en maken wat ze wouden. Het is een vreselijke man en hij geeft totaal niks om zijn volk. Uit jaloersie liet hij alle bewoners die een voet zouden zetten op Ele Island gevangen nemen en martelen tot ze vertelden over hun zogenaamde 'magie'. Amorianen waren trouw aan hun oorsprong en lieten nooit iets los over hun speciale krachten. Vervolgens werden ze zo erg gemarteld dat ze stierven aan hun verwondingen.
Al snel was over het hele eiland bekend dat ze niet meer terecht konden op Ele Island. Galmorv had zo helemaal geen controle meer over de Amorianen en besloot hen zelf op te zoeken. Hij probeerde het volk uit te moorden en hun dorpen plat te branden, maar de krachten die zij bezaten door de magie van het eiland lieten niet toe dat hij zijn massamoorden voort kon zetten. Waar hij ook kwam hij was nergens welkom en geesten van de onderwereld verjoegen hem in zijn slaap. Angstig als een bange haas vluchtte hij naar zijn kasteel in Elerösse, de hoofdstad van Ele Island waar hij een nieuwe strategie moest verzinnen om ook op Amor de macht te hebben.
Enkele jaren was er rust op Amor. Het volk moest herstellen van de doden die Galmorv op zijn geweten had en haat en woede groeide in de liefelijke harten van de Amorianen.
Veel te snel kwam Galmorv terug met een nieuw plan. Hij liet grote groepen soldaten oproepen en zorgde ervoor dat zij op Amor konden verblijven. Doordat de soldaten de Amorianen niet kwaad deden konden zij niks beginnen tegen de soldaten. De soldaten vestigden zich in elk dorpje in kleine groepen. Voor weer enkele jaren was het rustig op Amor. Alles leek onschuldig en de soldaten waren normale mensen die zich wel altijd afzonderden, maar af en toe ook een normaal praatje konden maken met de oorspronkelijke bewoners. Het bleef bestaan dat de Amorianen hen niet vertrouwden ook al hadden ze al in geen jaren meer van Galmorv gehoord. Ze zorgden ervoor dat de soldaten niks te weten kwamen over hun eiland. Ze gebruikten hun magie zo min mogelijk als de soldaten in de buurt waren uit angst dat ze misbruik zouden maken en Galmorv zouden inlichten. Galmorv zat ondertussen in Elerösse te wachten op nieuws van Amor wat steeds maar niet kwam. Zijn geduld raakte op en hij besloot maatregelen te nemen. De soldaten waren niet meer specifiek uit op de magie van Amor. Ze hadden een ander doel voor ogen, want Galmorv had zo hier en daar andere gemene trucjes bedacht om dit volk te kwellen en hopelijk te regeren of uit te roeien.
Momenteel wordt er in de regering van Ele Island, generaal Galmorv en de koning van Quillyranda, Koning Elrohir druk gediscussieerd of Amor een eigen regering mag hebben en dus ook zelf een eigen leider mag kiezen. Galmorv is het er totaal niet mee eens. Als dat zou gebeuren zou hij nooit de krachten van Amor te weten komen en zou alle moeite voor niks zijn geweest. Tot nu toe weet Koning Elrohir niks van de teisteringen en beschadigingen die Galmorv aangericht heeft op Amor. Als Elrohir hier ooit achter komt zal ook hij jagen op Amor’s krachten. Ookal is hij een elf. Wat betreft macht kon hij net zo goed van menselijk afkomst zijn. Mensen streven naar macht. Maar Galmorv wil niet dat Elrohir Amor ‘in handen’ krijgt, dan zal Elrohir het eiland voor zichzelf houden en Galmorv van de troon afhalen, want waarschijnlijk zal Elrohir wel de krachten van het eiland kunnen beheersen, maar dat heeft Galmorv er niet voor over.